bordaq

k. t.

1. sif. Bəslənmiş, yaxşı yedirilib kökəldilmiş, kök (ev heyvanları haqqında). Bordağa bağlamaq, bordaqda saxlamaq – yemləyib kökəltmək. Malqaranı çöldə və bordaqda kökəltmək işinin düzgün təşkil edilməsi ümumi ət istehsalını artırmaq üçün mühüm mənbədir. (Qəzetlərdən). Bordaq dövrü – heyvanların bu vəziyyətdə saxlandığı dövr.

2. is. İri heyvanların başıbağlı saxlanması üçün tövlədə, pəyədə kiçik mənzil.